ตักบาตรข้าวเหนียวที่หลวงพระบาง – ลาว

พิธีการตักบาตรข้าวเหนียวของหลวงพระบาง ไม่ได้เป็นอย่างที่ฉันเคยคิดไว้ …

ตีห้าครึ่งของเช้านั้น แม่ค้าผลัดเปลี่ยนเวียนหน้ากันมาขายของให้กับฉันที่กำลังนั่งสงบรอพระและเณรอยู่ ฉันปฏิเสธไปหลายครั้ง แต่แม่ค้าเหล่านั้นก็ยังคะยั้นคะยอจนฉันเริ่มไม่พอใจ

และเมื่อชายจีวรผ้าเหลืองเริ่มใกล้เข้ามาเรื่อยๆ ทั้งพระผู้ใหญ่ที่เดินนำและเณรที่เดินตาม ก็สาวเท้าด้วยความรีบเร่ง สปีดของการเดินน่าจะคูณสองจากที่เคยเห็นในบ้านเรา ทำให้การขอพร หรือหยุดท่องบทสวดมนต์นั้นเป็นไปไม่ได้เลย

เช่นเดียวกับการคดข้าวเหนียวขึ้นจากกระติ๊บ ที่มันไม่ได้ง่ายอย่างที่คิดไว้ ทั้งความร้อนและความเหนียวที่ติดตามซอกเล็บ ทำให้เราไม่สามารถจะคดได้ทัน จนพระและเณรหลายองค์อดทนรอไม่ไหว้จึงต้องเดินผ่านไป
แต่สิ่งที่หลายคนคงประหลาดใจรวมทั้งตัวฉัน คงจะเป็นตระกร้าใบนั้น ที่พระและเณรหยิบข้าวเหนียวในบาตรและโยนทิ้งลงตระกร้าที่เมืองหลวงพระบางเตรียมไว้
และด้วยความสงสัย ฉันจึงถามไกด์ว่าทำไมท่านถึงต้องเดินเร็วปานนั้น ไกด์เฉลยว่า เพราะพระต้องกลับวัดไปฉันเช้าและเข้าเรียนต่อ … ส่วนข้าวเหนียวที่โยนทิ้ง บางคนให้คำตอบกับฉันว่า เด็กๆชาวเขาที่อดอยากจะมาเอาไปกลับไปกินที่บ้าน …

ถึงแม้ฉันจะผิดหวังกับพิธีกรรมนี้ แต่ก็เช้าวันนั้นก็ยังมีชาวลาวหลายคน ทั้งคนแก่ คนสาวและเด็กๆมาร่วมกันตักบาตร … บางทีฉันก็คิดนะคะว่าฉันอาจจะคาดหวังมากไป หรือไม่ก็ใช้บรรทัดฐานของตัวเองเป็นศูนย์กลางในการตัดสิน …
และการเดินทางเท่านั้น ที่จะทำให้คุณได้รู้ความจริงและคำตอบให้กับตัวเอง