ขึ้น “รถไฟออนเซน” ไปชมบ่อน้ำพุนรกที่เป่ยโถว – Beitou, Taiwan

“ไต้หวัน” เป็นประเทศที่สอง (รองจากญี่ปุ่น) ที่มีแหล่งน้ำพุร้อนมากที่สุดในโลก วัฒนธรรมแช่น้ำร้อนตกทอดต่อกันมาตั้งแต่สมัยญี่ปุ่นปกครองไต้หวัน และไม่ไกลจากไทเปนัก ก็เป็นที่ตั้งของเมืองออนเซน Beitou (เป่ยโถว) เมืองตากอากาศที่มีบ่อน้ำพุร้อนไว้ให้ชาวไทเปได้คลายเหนื่อยใกล้แค่เอื้อม

เราใช้เวลาเดินทางจากใจกลางไทเปด้วยรถไฟฟ้าเพียง 40 นาที ก็มาถึงที่สถานีปลายทาง Beitou และจากสถานีนี้ เราก็จะเปลี่ยนรถเป็นอีกสายสั้นๆ เพื่อขึ้น “รถไฟออนเซน” ขบวนแรกของโลก ไปที่ Xin Beitou หรือเป่ยโถวใหม่ โดยใช้เวลาเดินทางเพียง 5 นาทีเท่านั้นค่ะ

รถไฟออนเซนขบวนสดใส จอดเทียบท่ารอเราอยู่แล้ว สติกเกอร์ตัวการ์ตูนแช่น้ำร้อนรอบทั้งคันทำให้อยากขึ้นทันทีที่เทียบท่าเลยค่ะ

ภายในตู้รถไฟถูกทาเป็นสีน้ำตาล สร้างบรรยากาศเหมือนอยู่ในห้องอาบน้ำร้อน เก้าอี้นั่งแบ่งออกเป็นสองข้าง และมีอ่างน้ำออนเซนจำลองซึ่งแท้จริงแล้วเป็นวิดีโอมัลติมีเดีย ให้ข้อมูลของเมือง ตั้งอยู่ที่เก้าอี้คู่ตัวแรก

(เท่าที่ชำเลืองมองอ่างน้ำออนเซนจะมีเฉพาะตู้กลางเท่านั้นนะคะ)

เพียง 5 นาที รถไฟออนเซนขบวนเอื่อย ก็วิ่งผ่านบ้านเรือนผู้คนในเป่ยโถว พาเรามาถึงเมืองเป่ยโถวใหม่ และจอดลงตรงใจกลางเมืองพอดิบพอดี

รัศมีรอบข้างของสถานีรายล้อมด้วยแหล่งท่องเที่ยว ร้านอาหาร และโรงแรมออนเซนมากมาย ทั้งหมดน่าจะอยู่ในระยะทางที่เดินได้ จึงทำให้การเที่ยวเป่ยโถวสะดวกมากกว่าที่คิดไว้ค่ะ

วันนี้เราหมายมั่นมาชม 3 แหล่งท่องเที่ยวชื่อดังของเป่ยโถว ซึ่งก็โชคดีมากที่ทั้ง 3 แห่งตั้งอยู่บนถนนเส้นเดียวกัน (Zhongshan Road) แต่เพราะการเดินทางต้องขึ้นเนินเขา เราจึงตัดสินใจนั่งแท็กซี่ไปที่แหล่งท่องเที่ยวสุดท้าย ก่อนจะเดินย้อนลงมาที่ด้านล่าง ประหยัดแรงให้ สมาชิกสูงวัยของเราทั้งสองคน

Thermal Valley หรือ Hot Spring Valley หรืออีกชื่อที่ดูน่ากลัว “Hell Valley” เป็นแหล่งท่องเที่ยวแรกที่แวะมาชมค่ะ

กลุ่มควันที่พวยพุ่งจากบ่อน้ำพุร้อนแร่ซัลเฟอร์นี้ มีสีเขียวมรกต อุณหภูมิของน้ำสูงเกือบร้อยองศา หมอกควันที่ลอยฟุ้งอยู่ตลอดเวลา ทำให้หลายคนขนานนามบ่อน้ำพุร้อนแห่งนี้ว่าเป็น “แอ่งนรกอเวจี หรือ Hell Valley” ที่โด่งดังของเมืองเป่ยโถวค่ะ

มีเรื่องเล่ากันว่า Hell Valley นี้ เคยเปิดให้นักท่องเที่ยวได้สัมผัสความร้อนอย่างใกล้ชิด รวมถึงการต้มไข่ที่นิยมกันด้วย แต่เพราะอุบัติเหตุร้ายแรงที่นักท่องเที่ยวตกลงไปจนเสียชีวิต ทางการจึงกั้นรั้วมิดชิดและเปิดให้เดินชมเพียงอย่างเดียวค่ะ

ไอร้อนจากบ่อน้ำพุ ประกอบกับอุณหภูมิภายนอกที่เกือบสี่สิบองศา ทำให้เราเดินชมแอ่งนรกแห่งนี้ได้เพียงสักพัก ก็ต้องถอยเท้าหนีออกมาค่ะ เหงื่อไหลท่วมร่างกาย เหมือนได้เข้าไปเดินอยู่ในห้องซาวนาสาธรณะตอนกลางวันแสกๆ

ถัดจากขุมนรกแห่งนี้ เราเดินเลียบถนนลงไปเรื่อยๆ สักพักก็เจอเข้ากับ Plum Garden และพิพิธภัณฑ์น้ำพุร้อนเป่ยโถว (Beitou Hot Spring Museum) แหล่งท่องเที่ยวอันดับที่สองที่ต้องการมาชมของเมืองเป่ยโถว

Plum Garden

พิพิธภัณฑ์น้ำพุร้อนแห่งนี้รวบรวมอุปกรณ์และเรื่องราวของเป่ยโถวตั้งแต่อดีตจนถึงปัจจุบัน ในวันนั้นมีนิทรรศการเครื่องดนตรีโบราณ ให้ชมที่กลางพิพิธภัณฑ์ด้วย แต่สภาพอากาศที่ร้อนจัด แม้จะอยู่ในห้องปรับอากาศ ก็ทำให้เราไม่มีกะจิตกะใจเดินชมหรืออ่านเรื่องราวมากนัก TT

ใกล้ๆกับพิพิธภัณฑ์แห่งนี้เป็นบ่อน้ำพุร้อนสาธารณะ ที่เราแอบเข้าไปถ่ายรูปของคุณลุงคุณป้ามาฝากกันค่ะ ลูกค้าส่วนใหญ่เป็นชาวจีนแผ่นดินใหญ่ ที่จิตใจหาญกล้า ไม่กลัวหน้ามืดจากคลื่นความร้อน ยอมลวกสุกในวันที่ร้อนระอุ เพื่อขับเหงื่อและสุขภาพของร่างกายที่ดี !!!

แหล่งท่องเที่ยวแห่งสุดท้ายที่แวะไปชม เป็นห้องสมุดสีเขียวที่โด่งดังของเมืองเป่ยโถว หรือ “Beitou Library” บรรยากาศร่มรื่น ต้นไม้ใบหญ้าเขียวขจี เหมาะให้หนอนหนังสือมานั่งซุกตัวอ่านหนังสือเล่มโปรดเสียจริงๆค่ะ

รูปภาพ: อินเตอร์เน็ต

ทริปเป่ยโถวนี้ เราใช้เวลาทั้งหมดประมาณ 3-4 ชั่วโมงค่ะ ออกเดินทางจากไทเปตั้งแต่เก้าโมงเช้า พอเที่ยงวันก็เสร็จพอดี

หลายคนบอกว่า เมืองนี้ยังมีอะไรให้ค้นหาอีกมากมาย โดยเฉพาะโรงแรมออนเซนที่ซุกตัวอยู่ตามเนินเขาเขียวขจี …. ฉันเองก็เชื่อเช่นนั้น แต่เพราะทริปนี้เรามีคุณพ่อคุณแม่มาด้วย การเดินขึ้นลงเนินเขาจึงไม่สะดวกนัก เอาแค่พอหอมปากหอมคอ ได้ชมและเห็นจุดเด่นของเป่ยโถวเมืองน้ำพุร้อนชื่อดังแห่งนี้ก็อิ่มใจแล้วค่ะ

การเดินทางจากไทเปมาเป่ยโถว

สายรถไฟฟ้าสีแดง Xindian-Danshui/Nanshijiao-Beitou มาจนสุดท้าย ซึ่งจะเป็น Beitou Station และเปลี่ยนสายเป็น Xin Beitou รถไฟออนเซน ใช้เวลาเดินทางทั้งหมดเพียง 40 นาทีเท่านั้นค่ะ

— The End —